مائو تسه دانگ، چو آن لای، دنگ شیائوپینگ

مائو تسه دانگ

مائو رهبر حزب کمونیست و پایه گذار جمهوری خلق د چین است. او در خانوادهای روستایی در استان هانان متولد شد و تحصیلات ابتدایی خود را در زادگاهش انجام داد. در سال ۱۹۱۱ برای ادامه تحصیل به مرکز استان، شهر چانگشا، رفت و در جریان شورش های عليه امپراتوری کینگ که باعث سرنگونی آن شد، قرار گرفت. او در سال ۱۹۱۸ از کالج معلمی هانان فارغ التحصیل شد و برای کار به پکن رفت. در این شهر در کتابخانه دانشگاه پکن مشغول به کار شد و با رئیس کتابخانه لی داز ائو، آشنا شد. با این آشنایی در مسیر مطالعات مارکسیستی قرار گرفت و به این فلسفه بسیار علاقمند شد. مائو در جریان شورش های دانشجویان در سال ۱۹۱۹ مقاله هایی بر ضد تفکرات کنفوسیوس که به طور سنتی حاکم بر جامعه چین بودند منتشر کرد. در سال ۱۹۲۰ به چانگشا برگشت ولی پس از به سرانجام نرسیدن کوششهایش برای ایجاد یک دولت دموکرات در استان هانان، در سال ۱۹۲۱ به شانگهای رفت و در جلسه افتتاح حزب کمونیست چین شرکت کرد و پس از آن شاخه کارگران کمونیست را در هانان تشکیل داد. در آن زمان شمال چین در اشغال فرماندهان نظامی شورشی بود و در سال ۱۹۲۳ مائو برای سرکوبی آنها، با حفظ سمت و عضویت خود در حزب کمونیست، با ناسیونالیستها به رهبری سان پات – سن متحد شد. در سال ۱۹۲۷ مائو نظریات خود درباره اهمیت حضور کارگران در انقلاب را طی مقاله ای انتشار داد. در همین سال حزب ناسیونالیست به رهبری چیانگ کای شک، ازحزب کمونیست جدا شد و پس از چندین نبرد از نیروهای مائو شکست خورد. مائو در سال ۱۹۴۲ رهبری حزب کمونیست چین را به دست آورد و در اول اکتبر ۱۹۴۹ پس از شکست کامل نیروهای ناسیونالیست، تشکیل جمهوری خلق را طی مراسمی در میدان تیانان من اعلام کرد. مائو تا هنگام مرگ، در اثر بیماری پارکینسون، رهبری چین را به عهده داشت. جسد مومیایی شده وی در مقبره ای در میدان تیانانمن پکن قرار دارد.

چو آن لای

اولین نخست وزیر چین است و از سال ۱۹۴۹ تا پایان عمرش در سال ۱۹۷۶، به مدت بیست و هفت سال این ) سمت را به عهده داشت. او در خانواده ای مرفه در استان جیانگ سو به دنیا آمد و تحصیلات دانشگاهی خود را در اروپا انجام داد. وی در سال ۱۹۲۱ به عضویت حزب کمونیست در آمد و در سال ۱۹۲۴ به چین بازگشت. چو برای معتدل کردن سیاست های دوران پس از انقلاب فرهنگی در چین شهرت دارد و نقش مهمی در خروج انزوای سیاسی چین و به دست آوردن کرسی در سازمان ملل داشت.

دنگ شیائوپینگ

سیاستمدار و رهبر چین در دهه های ۷۰ تا ۹۰ بود و نقش ( مهمی در هدایت این کشور به سمت اقتصاد آزاد و پایان دوران انقلاب فرهنگی مائو داشت. او در خانواده ای کشاورز – در استان سیچوان به دنیا آمد. در سال ۱۹۲۰، در ۱۶ سالگی برای ادامه تحصیل و کار به فرانسه رفت و در آنجا زندگی سخت کارگری را تجربه کرد. در سال ۱۹۲۴ وی به شاخه اروپایی حزب کمونیست پیوست و سپس به چین بازگشت و در دفتر حزب در شانگهای مشغول به کار شد. او در سال ۱۹۲۹ در جیانکسی به مائو پیوست و پس از آن به عنوان مشاور سیاسی ارتش سرخ انتخاب شد. پس از استقرار جمهوری خلق، مقام وی در حزب به سرعت ارتقا یافت. در طی دوران انقلاب فرهنگی (۱۹۷۶ ۱۹۶۶) وی که مخالف سیاست های خشن مائو بود برای مدتی از کار برکنار شد و به همراه خانواده اش در خانه تحت مراقبت قرار گرفت و سپس به گوانگ دانگ تبعید گردید. پس از مرگ مائو، شیائوپینگ در سال ۱۹۷۷ به پکن بازگشت و در میان رهبران چین قرار گرفت. در سال ۱۹۷۸ سیاست های وی راه را برای ترمیم خسارات ناشی از انقلاب فرهنگی هموار کرد و وی که هدف خود را قدرتمند کردن چین بر پایه کمونیسم اعلام کرده بود برنامه مدرنیزاسیون چهار سویه را در چهار رشته کشاورزی، صنعت، نیروی نظامی، علوم و تکنولوژی پیشنهاد کرد. در سیاست های خارجی نیز روابط جدیدی با ژاپن و غرب ایجاد کرد و در این مسیر در سال ۱۹۷۹ به آمریکا و ژاپن سفر کرد. در سال ۱۹۸۰ وی رهبری حزب را به دست گرفت و بر اثر سیاست های وی در سال ۱۹۹۷ هنگ کنگ و در سال ۱۹۹۹ ماکائو به چین بازگردانده شدند.

مشاهیر چین(قسمت سوم)