ساختمانهای شن یانگ

 قصر سلطنتی یا قصر ماکدن

این قصر در سال های ۱۶۴۴-۱۶۲۵ محل اقامت امپراتوران اول تا سوم از سلسله کینگ بوده است. در سال ۱۶۲۵ امپراتور نورهاچی، موسس سلسله کینگ، ساخت قصر را شروع کرد و پسر وی هوآنگ تایجی، در سال ۱۶۳۶ ساخت آن را به پایان رساند. در فضایی به وسعت شصت هزار متر مربع، حدود یک دوازدهم شهر ممنوعه، ساختمان های قصر به تقلید از شهر ممنوعه پکن ساخته شده اند. از سال ۱۶۴۴ که پایتخت کینگ به پکن انتقال یافت، امپراتوران هر سال مدتی را در قصر ماكدن سپری می کرده اند.

این قصر به عنوان موزه در معرض دید عموم قرار گرفت. هم چنین در سال ۲۰۰۴ ضمیمه شهر ممنوعه پکن در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار داده شد.

میدان زانگ شان

در مرکز شهر قرار دارد و مجسمه ای بزرگ از مائو در میان آن است. این مجسمه در سال ۱۹۶۹ ساخته شده و پایه آن گروهی از دانشجویان، کارگران و سربازان را نشان می دهد که کتاب های قرمز خود را در دست دارند. این کتاب حاوی دستورات مائو در دوران انقلاب فرهنگی است.

مقبره فولینگ

مقبره اولین امپراتور کینگ به نام نورهاچی و همسر وی، ملکه زیائو کی گائو است و به عنوان ضمیمه مقابر امپراتوران کینگ و مینگ در سال ۲۰۰۴ در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار گرفت. این بنا در حدود او ده کیلومتری شرق مرکز شهر شن یانگ قرار دارد و گاهی به آن دانگ لینگ به معنی مقبره شرقی نیز گفته می شود. مقبره فولینگ حدود بیست هزار متر مربع وسعت دارد که به سه بخش تقسیم شده است: قسمت خارجی، در بیرون از دروازه قرمز رنگ ورودی مقبره، که در دو طرف آن شیرهای سنگی، ستونهای سنگی کنده کاری شده و کتیبه هایی دیده می شود که به بازدید کنندگان تذكر می دهند تا برای ورود به مقبره از اسبان خود پیاده شوند. قسمت بعدی، راه مقدس است. در دو طرف این راه مجسمه هایی سنگی از شیر، شتر، اسب و ببر قرار دارند و در انتهای آن پلکانی از ۱۰۸ پله سنگی است که بازدید کنندگان را مقبره هدایت می کند. قسمت سوم ساختمانی به شکل قلعه است. این ساختمان شامل دو بخش است: قلعه چهار گوشه و قلعه بائو  که به معنی قلعه گنجینه است و مقبره امپراتور و همسرش در زیر آن قرار دارد.

زائولینگ

مقبره دومین امپراتور کینگ به نام هوانگ تاجی  و همسرش زیائودوان ون  است. نام دیگر این بنا بی لینگ یا مقبره شمالی است. وسعت باغ، مقبره و محوطه اطراف آن، به نام پارک بی لینگ ۴۵۰ هکتار است که بزرگ ترین فضای سبز داخل شهر نیز می باشد. این محوطه شامل سه بخش است: قسمت پیاده شدن از اسب، مسیری با مجسمه هایی سنگی به شکل حیوانات و مقبره اصلی. بازدید و استفاده عمومی از این فضای وسیع تا سال ۱۹۲۸ ممنوع بود و در این سال به صورت پارکی عمومی به روی مردم گشوده شد. این مقبره در سال ۲۰۰۴ در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار گرفت.

دیوار شهر

شهر شن یانگ در گذشته دارای دو دیوار دفاعی بوده که تقریبا به طور کامل از بین رفته و تنها دو دروازه از آن باقی مانده که اکنون در میان ساختمان های نوساز شهر قرار گرفته و به نوعی یادآور پیوند این شهر با گذشته خود است.

ساختمان فانگ یوان

ساختمانی اداری در شن یانگ است که توسط سی. وای. لی معمار چینی الاصل مقیم تایوان، طراحی شده است. وی طراحی برج تایپه ۱۰۱، بلندترین برج دنیا تا سال ۲۰۱۰، را نیز انجام داده است. در طراحی این ساختمان از سکه های قدیمی چین الهام گرفته شده است.

دو ساختمان به نام های عمارت فرودگاه بین المللی شن یانگ به ارتفاع ۲۰۰ متر و هتل مائویا پلازا۲ به ارتفاع ۱۸۰ متر در شن یانگ در حال ساخت هستند که به ترتیب بلندترین ساختمان های این شهر خواهند بود.

شن یانگ(قسمت ششم) ساختمانهای شن یانگ

شرکت بازرگانی فیروزه، با ۳۵ سال سابقه صادرات، واردات، انواع حمل(هوایی، دریایی)، ترخیص از گمرک آماده همکاری با بازرگانان و مدیران کارخانجات محترم می باشد. حیطه کاری این شرکت عمومی بوده و به واردات همه نوع مواد اولیه و شیمیایی برای مصارف صنایع غذایی، بهداشتی، صنعتی و .. انواع ماشین آلات صنعتی و دستگاه های خطوط تولید می پردازد.