عضویت در سازمان تجارت جهانی

عضویت در سازمان تجارت جهانی

مراحل عضویت در سازمان تجارت جهانی به این صورت است که ابتدا کشورها برای پیوستن به سازمان تجارت جهانی باید ضمن کسب موافقت سازمان برای عضویت، تمام موافقت نامه های چندجانبه سازمان را بپذیرند. موافقت نامه های سازمان تجارت جهانی برای کشورهای عضو مانند قانون اساسی بوده که تمامی قوانین کشور باید در آن چارچوب تدوین شوند. این موضوع خود می تواند به ثبات اقتصادی کشورها کمک نماید.

-تقاضای رسمی کشور برای پیوستن به سازمان: در گام نخست کشور باید به صورت رسمی تقاضای عضویت در سازمان را که در قالب فرم  می باشد تکمیل کرده و به دبیرکل تحویل دهد. در این نامه دلایل تقاضا برای عضویت و پیشرفت های داخلی در کشور خود برای تطبیق با قوانین سازمان تجارت جهانی را ذکر می کنند.

-تایید شورای عمومی برای بررسی تقاضا: پس از تحویل فرم تقاضای عضویت، دبیرکل سازمان باید این تقاضا را در شورای عمومی مطرح می کند. شورای عمومی  که متشکل از نمایندگان تمام اعضای سازمان است در صورتی که کشور متقاضی را دارای شرایط عضویت بداند با بررسی تقاضا در کارگروه موافقت می کند.

– تشکیل کارگروه:برای بررسی تقاضای پیوستن کشورها به سازمان تجارت جهانی، باید کارگروه ویژه آن کشور ایجاد شود. این کارگروه وظیفه رسیدگی به تقاضای عضویت، مدیریت مذاکرات مربوط به الحاق و تهیه پروتوکل الحاقی، بررسی سیاست ها و عملکرد اقتصادی کشور میزبان را بر عهده دارد.اعضای این کارگروه شامل دو دسته از کشورها هستند: ۱) نمایندگان کشورهای عمده تجاری ۲) کشورهای ذینفع در پیوستن کشور متقاضی به سازمان تجارت جهانی.

-ارائه رژیم تجارت خارجی: در این مرحله کشور متقاضی باید یادداشتی در خصوص تدابیر و سیاست های تجارت خارجی خود به کارگروه ارائه کند. محتوای این یادداشت باید شامل مواردی مانند جزئیات تعرفه‌های گمرکی، موانع تجاری غیر تعرفه ای، سیاست های ارزی، مقررات مربوط به سرمایه گذاری خارجی، مقررات صادرات و واردات، مقررات مربوط به تجارت خدمات، اقدامات انجام شده برای آزاد سازی اقتصادی، مقررات مربوط به حمایت از حقوق مالکیت معنوی و … باشد.

-پاسخ به سوالات اعضا: کارگروه پس از دریافت یادداشت تدابیر و سیاست های تجاری خارجی کشور متقاضی، آن را بین تمامی اعضای سازمان توزیع می کند تا اگر هر یک از اعضا سوال یا توضیحی در خصوص این تدابیر و سیاست ها داشتند مطرح کنند. کارگروه پس از جمع بندی تمامی سوالات اعضا، آن را در اختیار کشور متقاضی الحاق قرار می دهد تا به صورت کتبی به این سوالات پاسخ دهد. هر چه یادداشت تدابیر و سیاست های تجاری خارجی کامل تر باشد، سوالات کمتری برای کشورها بوجود خواهد آمد.

-تشکیل جلسات بررسی: در گام بعد، به منظور بررسی و تحلیل موضوعات مطرح شده در یادداشت و سوالات، کارگروه تشکیل جلسه می دهد. معمولا مدیر کارگروه دو تا چهار جلسه در سال برگزار می کند و در صورت درخواست کشور متقاضی می تواند جلسات فوق العاده نیز تشکیل داد. در این جلسات مشکلات و معضلات مربوط به پیوستن کشور به سازمان مطرح و برای حل آنها تلاش می شود.

-مذاکره های چند جانبه و دو‌جانبه با کشورها: در این مرحله کشورهای مهم تجاری و ذینفع اقدام به مذاکرات دو و چند جانبه با کشور متقاضی می نمایند. این مذاکرات عموما پیرامون کاهش تعرفه است. در این مرحله کشور متقاضی باید حداقل سه جدول امتیازات را در مذاکره نهایی کند. این جدول ها عبارتند از: ۱) جدول کالاهای صنعتی؛ ۲) جدول کالاهای کشاورزی ۳) جدول تجارت خدمات

-رای گیری: موضوع عضویت کشور متقاضی در سازمان باید در کنفرانس وزیران مطرح شود که هر دوسال یکبار تشکیل می شود. بر اساس موافقت نامه تاسیس سازمان برای قبول عضویت یک کشور باید حداقل دو سوم اعضا با عضویت موافقت نمایند. با این وجود طبق رویه متعارف که از زمان گات معمول است برای این کار باید توافق جمعی وجود داشته باشد.

-تنظیم پروتکل الحاقی: در نهایت برای عضویت یک کشور باید یک پروتکل تنظیم شود که پس از تایید کشور متقاضی به موافقت نامه تاسیس سازمان پیوست شود. در این پروتکل و ضمائم آن تعهدات کشور متقاضی، مشکلات و موانع مربوط به اجرای تعهدات، جداول امتیازات و توافقات مربوط به کاهش تعرفه ها ذکر می شود.

در ادامه این مقاله به توضیح در مورد اهداف سازمان تجارت جهانی خواهیم پرداخت.

سازمان تجارت جهانی(قسمت نهم)

شرکت بازرگانی فیروزه وارد کننده مواد اولیه برای تولید کالا، مواد شیمیایی، دستگاه ها و ماشین آلات صنعتی، خطوط تولید، قطعات یدکی دستگاه ها و کالاهای الکترونیکی و لوازم برقی خانگی با سابقه ۳۵ ساله در امور مربوط به واردات کالا از چین، حمل کالا از چین، کارگو، حمل هوایی، حمل دریایی، ترخیص کالا از گمرک آماده همکاری با بازرگانان و تجار محترم می باشد.