اقتصاد کشور ارمنستان

اقتصاد کشور ارمنستان

قبل از استقلال ارمنستان اقتصاد این کشور اقتصادی صنعت محور بود. صنایع فعال در این منطقه در سال‌های قبل از استقلال عبارت بودند از صنعت تولید مواد شیمیایی، تولید ماشین آلات صنعتی، فرآوری مواد غذایی، نساجی، تولید رزین و الکترونیک. مسئله با اهمیت وابستگی این صنایع به واردات مواد اولیه از کشورهای خارجی بود که سبب تضعیف آنها شد. بانک مرکزی ارمنستان، نرخ رشد اقتصادی ارمنستان در نیمه اول سال ۲۰۰۵ را برابر با ۱۰/۲ درصد اعلام کرد. ساختار اقتصادی ارمنستان از سال ۱۹۹۱ از اصل تغییر کرده است؛ بخش‌هایی همچون ساختمان‌سازی و خدمات جای کشاورزی و صنعت را به عنوان سهام‌داران اصلی رشد اقتصادی گرفته‌اند.

اقتصاد ارمنستان با بسته شدن مرزهایش با ترکیه و آذربایجان و صفر شدن روابط تجاری با این کشورها، تا حدودی فلج شده است و همین عامل باعث بالا رفتن قیمت اجناس در واردات شده است. با این وجود رشد تولید ناخالص داخلی با قدرت و با درصدی حدود ۱۳% در حال بهتر شدن است. به همین خاطر است که لقب “ببر قفقازی” به ارمنستان بابت وجود سختی ها اما پیشرفت خوب اقتصادی اش داده شده است.

ذخایر معدنی از جمله مس، روی، طلا، سنگ مرمر، بوکسیت و مولیبدن جزو ذخایری در ارمنستان هستند که درآمد خارجی و سرمایه گذاری های زیادی را به خود اختصاص داده‌اند، اگرچه که این بخش در ارمنستان هنوز توسعه نیافته است. بخش صنعتی ارمنستان شامل صنعت نساجی، صنایع شیمیایی، تولید آلومینیوم  و برخی از رشته های مهندسی مکانیک است که ۱۰% از اقتصاد ارمنستان با درامدهای همین بخش بوده است که در حال رشد نیز هستند. در مناطق روستایی ارمنستان، مردم با کشاورزی امرار معاش می‌کنند.

برنامه خصوصی سازی در اواسط سال ۱۹۹۰ در ارمنستان از موارد کوچک آغاز شد و رفته رفته به موارد و صنایع بزرگتر نظیر زیرساخت های ملی همانند شبکه برق کشیده شد. حجم سرمایه گذاری خارجی رو به رشد است اما متاسفانه نگرانی‌های زیادی در مورد فساد گسترده اداری و غیره و کنترل‌های ضعیف مالی از سوی دولت در این کشور وجود دارد.

«صنعت فرآوری الماس» که یکی از مهم‌ترین صادرکنندگان و همچنین یکی از اصلی‌ترین جذب کنندگان سرمایه خارجی در سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۴ بود، با کاهشی شدید در میزان تولیدات برای سال ۲۰۰۵ مواجه شد؛ این مسئله ناشی از کاهش عرضه مواد اولیه از سوی روسیه و رکود کلی بازارهای بین‌المللی الماس بود. دیگر بخش‌های صنعتی که رشد صنعتی را پیش می‌بردند، شامل بخش‌های انرژی، متالوژی و فرآوری غذا بود. در سال ۱۹۹۴ بازگشت ارمنستان به رشد اولین کشور در میان جمهوری‌های شوروی سابق که هنوز پس از فروپاشی اتحاد شوروی در حال بازسازی است، چیزی کم از یک رویداد چشمگیر نبود و در حالی به‌دست آمد که اقتصاد ارمنستان در پی زمین‌لرزه اسپیتاک و جنگ قره‌باغ، داشت بهبود می‌یافت. رشد اقتصاد با کارآفرینان دولتی کوچک و متوسط اما به شدت موفق و چابک و خصوصی‌سازی زمین پشتیبانی و تأیید شد.

بین سال های ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۷ میلادی با ایفای نقش روبرت کوچاریان همزمان شد. کسی که مهارت‌های سیاسی ویژه‌اش به او اجازه داد تا پس از ترورهای اکتبر ۱۹۹۹ قدرت را یکپارچه و نقش مسلطی را در مدیریت امور اقتصادی و سیاسی در ارمنستان ایفا کند. این دوره رشد دورقمی تولید ناخالص داخلی و ثبات مالی کلان را شاهد بود. آمادگی اندک در برابر بحران مالی و تدبیر ناکافی طی سال‌های ۲۰۰۸ و ۲۰۰۹ به کاهش ۱۴/۲ درصدی در تولید ناخالص داخلی (GDP) در سال ۲۰۰۹، یکی از بدترین عملکردها در جهان از آغاز بحران مالی منتج شد. پس از گذشت چهار سال، تولید ناخالص داخلی واقعی هنوز در پایین سطح سال ۲۰۰۷ خود است و پیش‌بینی می‌شود تنها با کندی در میان مدت رشد کند. در حالی که برخی تلاش‌ها برای ارتقای سطح نسبت مالیات به تولید ناخالص داخلی صورت گرفت، این تلاش‌ها با مقاومتی از سوی طرفداران معدود حکومت در فعالیت‌های اقتصادی مواجه شد. این موضوع، تمام بار انگیختگی اقتصاد را روی استقراض خارجی گذاشت. بدهی عمومی، به ویژه در مورد وام‌های بلند مدت، به همراه مقدار قابل توجهی جریمه برنامه‌ریزی شده برای ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۴ به ترکیب و سطوح هشداردهنده‌ای رسیده است.

تجارت با کشور ارمنستان(قسمت سوم)

شرکت بازرگانی فیروزه با ۳۵ سال سابقه در امر واردات و صادرات با کشور چین و داشتن دو شعبه در شهرهای ایوو و گوانجو قادر است راهنمای شما واردکنندگان محترم باشد در کار خرید حمل و ترخیص کالا.این مجموعه پس از سالها تجربه اکنون توانایی واردات انواع کالاهای مصرفی ،دستگاه های خطوط تولید، مواد اولیه برای تولید کالا ، ماشین آلات صنعتی و … را دارا می باشد.همچنین این شرکت قادر است امور مربوط به واردات و صادرات شما را از دیگر کشورها نیز انجام دهد. ثبت سفارش، انتقال ارز انجام کلیه امور گمرکی از دیگر خدمات این شرکت می باشد.